niedziela, 30 października 2011

W Toskanii z mamą -- Piza

Czy zadawałyście sobie kiedyś pytanie, co zrobić, żeby mama-pracoholiczka wyjechała na wakacje? Odpowiedź jest jedna -- zabrać ją na nie! Od długiego już czasu myślałam o tym, co by tu zrobić, żeby mama wzięła urlop i wyjechała gdzieś odpocząć. W końcu w czerwcu wykonałam taki telefon:
- Mamo, w ostatnim tygodniu września musisz wziąć urlop, jedziemy do Toskanii.
- Jedziecie do Toskanii? No to jedźcie, a dlaczego ja mam brać urlop?
- Bo to my jedziemy do Toskanii. - Jacy my: ty i Kuba? - Nie: ja i TY.
- Co?! Nie, to niemożliwe, ja nie mogę wziąć urlopu, zresztą co to w ogóle za dziwny pomysł (...tutaj znalazło się mnóstwo powodów, dla których mama absolutnie i pod żadnym warunkiem nie może jechać...) Nie.
- 27 września do 1 października - może być? - ?! !! !!!? - Bo właśnie sprawdzam bilety w ryanairze. - ?!!! ?! !! A w ogóle to nie mogę teraz rozmawiać. PA!
- No to pa.

Następnego dnia, rano:

- Naprawdę jedziemy do tej Toskanii?
- No.
- A jak my tam dojedziemy?
- Polecimy samolotem, już kupiłam bilety do Pizy.
- Aha. A co my tam będziemy robić?
- No zwiedzać, jeść i odpoczywać. To, co się robi w Toskanii.
- Aha. Ale naprawdę jedziemy do Toskanii?
- No naprawdę, jeszcze tylko muszę kupić bilety powrotne (i wynająć samochód i zarezerwować hotele i... no, o tym mamie nie mówiłam tak szczegółowo, w końcu to miały być jej wakacje :)
Wyjazd był bardzo udany. Tak myślę ;). Pokazałam mamie moje ulubione toskańskie miasta: Volterrę i San Gimignano, byłyśmy też w Pizie, której wcześniej nie znałam.
Wyleciałyśmy z Krakowa do Pizy wieczornym rejsem. Noc spędziłyśmy w MOH Galilei (mogę polecić), a następnego dnia z samego rana poszłyśmy na piechotkę do centrum miasta, gdzie spędziłyśmy cały dzień. Punkt główny programu -- Campo dei Miracoli.

Duomo di Santa Maria Assunta, Krzywa Wieża wyszła trochę nazbyt prosto ;)





Do budowy bazyliki użyto -- jak zazwyczaj we Włoszech -- materiałów pozyskanych z wcześniejszych budowli, niejednokrotnie o rodowodzie rzymskim. W sumie efekty takiego zabiegu są wcale ciekawe ;).

Battisterio

Battisterio

Baptysterium jest wielkie. Miałyśmy akurat nieco szczęścia, ponieważ kiedy je zwiedzałyśmy, przyszedł jakiś mężczyzna z obsługi obiektu i zaprezentował niezwykłe właściwości akustyczne wnętrza budowli -- raz wydany /wyśpiewany/ dźwięk utrzymywał się tak długo, że można było na nim zbudować kilka opartych na jednej dominancie, lecz następujących po sobie akordów. Razem z mamą byłyśmy ciekawe, czy ktoś pisał muzykę ze specjalnym przeznaczeniem do takich przestrzeni.

Campanile

Pizańska krzywa wieża nie jest wcale tak bardzo wyjątkowa -- we Włoszech wiele jest wież pochylających się mniej lub bardziej w jakąś stronę (na własne oczy widziałam bardzo krzywą wierzę w Bolonii). Ta stała się sławna i teraz tłumy skośnookich turystów robią sobie pod nią zdjęcia w pozach, które na fotografii mają dać efekt "ratowania krzywej wieży przed upadkiem". Ciekawa jestem, ile z tych zdjęć choć trochę oddaje ten zamysł. Campanile ma siedem dzwonów, które oddawać mają skalę muzyczną. Budowano ją z przerwami w trzech turach przez 177 lat (od 1173 roku). Już po osiągnięciu trzeciego piętra  miękki grunt pod wieżą zaczął się osuwać, przez co budowla zaczęła się pochylać. Kiedy w 1319 ukończono budowę, oś wieży była odsunięta od pionu o 80 cm, a do lat '90 ostatniego stulecia różnica ta zwiększyła się ponad pięciokrotnie! Na szczęście znalazł się jakiś sprytny Polak wyjątkowo mądry przed szkodą, który -- po licznych mniej lub bardziej udanych próbach poprzedników -- znalazł sposób na zmniejszenie odchylenia i ustabilizowanie wieży (dowiedziałam się tego z filmu wyświetlanego w Museo delle sinopie).

Camposanto Monumentale

Campo Santo (lub Camposanto Monumentale) to jedno z tych miejsc w całym zespole budowli na Campo dei Miracoli, w które zagląda niewielu turystów. Dlatego, inaczej niż w Duomo czy pod wieżą, jest tam cicho, można się spokojnie poprzyglądać wszystkiemu i poczytać opisy. To cmentarz. Został wzniesiony w trzynastym wieku na miejscu dawniejszego cmentarza miejskiego (który znajdował się jeszcze wtedy poza murami miasta -- higienicznie). Jego ściany pokryte były bardzo kolorowymi freskami, które jednak uległy prawie całkowitemu zniszczeniu podczas bombardowania w 1944 roku. Dzięki pracom restauracyjnym w osobnej sali można oglądać podmalunki do trzech najsłynniejszych fresków (m.in. wywierającego naprawdę duże wrażenie Triumfu śmierci oraz Sądu ostatecznego ręki Buonamico Buffalmacco); pozostałe znajdują się w specjalnym Museo delle sinopie.
Pośród nagrobków wypełniających Campo Santo wiele było rzymskich sarkofagów, a nawet etruskich urn z oryginalnymi bardzo starożytnymi rzeźbami. Młodsze często były na nich wzorowane, choć zdarzały się też projekty bardziej typowe dla swojego czasu. 

Obok klasycystycznego nagrobka na ścianie zawieszone są fragmenty urn etruskich.


Jeden dzień na zwiedzenie całego zespołu to chyba czas wystarczający -- po jakimś czasie chyba chętnie tu wrócę, żeby ponownie obejrzeć pojedyncze obiekty. Warto kupić bilet obejmujący cały komplet budowli na Campo łącznie z muzeami (zwłaszcza delle sinopie). Cały, ale oprócz krzywej wieży, na którą wejście kosztuje tyle samo, co karnet na wszystkie pozostałe obiekty -- my z mamą nie skorzystałyśmy z tej atrakcji.  Za to pomiędzy pysznymi włoskimi gelati i wyśmienitą serową pizzą (w restauracji bardzo starałam się mówić po włosku, a pan równie bardzo starał się mnie zrozumieć) znalazłyśmy inne ciekawe obiekty, które wynagrodziły nam tę wielką stratę.


W następnym odcinku boska kolacja w lokalnej trattorii, trochę toskańskiej jesieni i moja ulubiona Volterra, o której mama powiedziała: "w przyszłym roku też tu przyjedziemy!"

---

malaala, ten kliszak to Minolta Dynax 5xi. Mam do niej dwa oryginalne obiektywy 28-70 mm i 70-210 mm. Na ile oczytałam się w necie, to to z górniejszej półki jest, choć jeszcze nie sprzęt profesjonalny. Mnie się trafił przez przypadek: postanowiłam do Szkocji wziąć coś lepszego niż małpkę, ale nie miałam pieniędzy na nic wartego uwagi; wtedy Kuba wspomniał o jakimś starym aparacie na filmy, schowanym w gdzieś głęboko w szafie -- dźwigałam go potem przez te dwieście kilometrów Highlandu i tak mi się ostał. :)

4 komentarze:

makramka pisze...

Eh też poproszę córę o taki urlop

pimposhka pisze...

O fajnie! Jak my bylismy w Pizie to obejrzelismy tylko wlasnie to turystyczne minimum i nie zapuscilismy sie nigdzie dalej czego zaluje.
Ciesze sie wiec, ze u Ciebie bede mogla zobaczyc troche wiecej Pizy. Czekam na wiecej.
Hotel wyglada ladnie ale taki troche 'korporacyjny'.

wilddzik pisze...

Super pomysł i piękna wycieczka :-) Pozdrawiam

malaala pisze...

Powiem Ci ,że zdjęcia robi rewelacyjne!!!!Zapiszę sobie nazwę !!!A pomysł z wycieczką z mamą był świetny!!!Moja mama też jest nie do ruszenia , ale może warto by ją postawić przed faktem dokonanym ;) Miejsca piękne aż mi się zachciało gdzieś pojechać i pozwiedzać!!!!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...