Spot promujący Warszawę - update z właściwym filmem

O tym jest dzisiaj głośno! I dobrze, bo osoby, które są odpowiedzialne za tę padakę powinny dostać po garach. Chodzi o nowy spot, który ma promować Warszawę jako miasto-gospodarza w trakcie Euro 2012. Efekty specjalne, operowanie kamerą w stylu filmów z Bondem oraz powiewająca włosem blondynka i sportsmen z brzuchem -- to połączenie okazało się kompletną klapą, z której śmieje się teraz cała polska publiczność. Niestety, już wkrótce przestaniemy się śmiać, a zaczniemy się wstydzić, ponieważ spot będzie emitowany w całej Unii Europejskiej.

Co takiego sprawia, że film, który kosztował 500 tys. zł jest porażką? Po kolei. Najpierw prezentacja:
update: poprzednio Gazeta wrzuciła mi zły link. No, to idzie z YouTube'a

1. Pierwsza rzecz, na którą zwróciła uwagę opinia publiczna, to przesycony seksualnym podtekstem przekaz spotu. Fabuła filmu jest prosta: mężczyzna, zauważywszy uprawiającą jogging kobietę, zaczyna ją gonić. I goni ją tak przez całą Warszawę, aż w końcu okazuje się, że pora skończyć poranny pościg, ponieważ zbliża się godzina spotkania biznesowego. Na spotkaniu pojawia się -- jakżeby inaczej -- ta sama blondynka z długim włosem, tym razem jednak ubrana w super-obcisłą czerwoną mini.
   
   
   Jak ten wątek komentują widzowie? Cytuję moje ulubione: "Brawo! Promujmy Polskę jako miejsce turystyki seksualnej!" oraz "Przed naszym zboczeńcem skoczysz nawet z mostu!"
   Według mnie to podsumowuje ten punkt. Chociaż nie. Podsumowaniem jest jedna z przeróbek spotu:
   
   



2. Recz druga, to pojawiające się w różnych ujęciach w spocie loga i nazwy konkretnych firm. W przypadku zamierzonego działania taki zabieg nazywa się lokowaniem (ang. product placement) i służy celom reklamowym, lecz na takich spotach jak warszawski wszystkie tego rodzaju elementy powinny zostać usunięte w procesie postprodukcji. Dodatkowo, za lokowanie produktu właściciel marki płaci -- tak jak za każdą inną formę reklamy. Według specjalisty ds. reklamy wizualnej (wywiad dla którejś ze stacji radiowych) lokowanie w takim spocie, jak ten promujący Warszawę, jest warte od kilkudziesięciu tysięcy złotych w górę, ponieważ zasięg tego filmiku jest ogromny: teraz ogólnopolski, a już wkrótce -- europejski. Czy warszawskie firmy dołożyły się do sfinansowania spotu? Zapytana o to urzędniczka z ekipy odpowiedzialnej za spot powtarzała w kółko, że ze strony Urzędu Miasta Warszawy pozostawienie log i nazw marek nie było działaniem komercyjnym. To oznacza, że padaczny film został w całości ufundowany z pieniędzy publicznych. Urzędniczka użyła jeszcze jednego, ciekawego argumentu: (wolny cytat) przecież wszyscy znamy miasto i wiemy gdzie jakie firmy się znajdują, ich banery i loga są normalnym widokiem w tych miejscach, więc ona nie widzi powodu, dla którego na ujęciach w spocie promocyjnym powinny zostać wymazane. No cóż...
3. Trzeci wada spotu to brak neutralności płciowej. Co mam na myśli? Np. to, że na filmie facet jest szybszy, zręczniejszy i stać go na więcej niż kobietę: jeśli on wykona coś w rodzaju salta (bo salta sensu stricto taki grubas by nie zrobił), to ona co najwyżej przeskoczy przez barierkę (chociaż jest szczupła i wygląda na wysportowaną). Ale przede wszystkim -- przyjrzyjcie się dokładnie ostatniej scenie: laska w obcisłej czerwonej kiecce i facet, który lustruje ją wzrokiem od dołu do... no właściwie gdzieś do wysokości biustu, a potem wystawia ocenę. Kobieta jest tu sprowadzona do obiektu seksualnego. I chociaż w naszej na wskroś patriarchalnej kulturze taki obrazek jest zupełnie powszedni, w tym konkretnym filmie jest tak wyraźny, wręcz demonstracyjny, że zauważyła to prawie cała, nawet męska, publiczność.
4. Kolejny minus -- motyw biegu, na którym oparta jest reklama, został ściągnięty ze spotów promujących Londyn jako gospodarza letnich igrzysk olimpijskich 2012. Szkoda tylko, że zrobiono to w tak kiepskim stylu. Film o Londynie jest wielowarstwowy, lekki i chwytliwy. Pokazuje miejsca charakterystyczne dla miasta (a nie katalog najnowszych budowli, jak w Warszawie). I nie dyskryminuje: angażuje kobiety, mężczyzn, dzieci, uwzględnia różnorodność rasową mieszkańców miasta (my mniejszości narodowe zamiatamy pod dywan), obecność osób starszych (u nas przecież nie ma ludzi po pięćdziesiątce, a takich, którzy przekroczyli 60 można znaleźć tylko na wykopaliskach archeologicznych), osoby niepełnosprawne (nooo, przecież ułomnych nie będziemy pokazywać, zresztą takich też nie mamy). W ogóle londyński spot oparty jest na ludziach -- pokazuje, że Londyn to miejsca, ale też mieszkańcy.
   Natomiast Warszawa ze spotu jest miastem ścian, dachów i stadionów. Zresztą, same oceńcie różnicę:

   
   

   
   

   
   The Official London 2012 Olympics Film.'Sport At Heart' from Daryl Goodrich on Vimeo.